Varlığını unutturacak kadar sessiz bir canlı Yosun. Oğluş'un kendi türünden bir canlıya yakınlık hissetmesi ona iyi davranmayı öğrenip sorumluluğunu alabilmesi için aldık onu. Merhamet öğretmenlerimizden. (iç ses der ki: hı hı öyle tabi sanki sen hiç istemedin tekrar bir kaplumbağanın olmasını. Dış ses der ki: şişttt tamam içten içe ben de istedim keratayı sırf oğluş için almadım çaktırma).
İki günde bir suyunu değiştirip onu da yıkamak gerekiyor. Oğluş henüz yıkama işini yapamıyor. Yosun'un kıpır kıpır bacakları eline dokunduğunda korku-heyecan arası bir duyguya kapılıp elinden bırakmak istiyor. Ama havuzundan alıp yere koyabiliyor. Bunu yaptığında yüzündeki mutluluk ve gurur ifadesini görmek herşeye değiyor.
Bir de evin önündeki kedilerimiz var ki onlar bir numaralı dostlarımız. Ezelden beri kedileri çok severim. Eşim ve annem evet dese evde kedi beslemeyi çok istiyorum. Oğluş da yürümeye başladığından beri sokak kedileri ile iletişim kurmasını sağladım. Sırf onlar için birlikte süt aldık evden yiyecek getirdik. Oyuncu kedi dostlarımız oldu çok şükür Pamuk ve Mercan. Onlardan da başka bir yazıda bahsetmek üzere şimdilik bu kadar diyelim.
Sevgiler...
